ආදරනීය ජීවිතය වෙනස් විදිහකට කියවන්න.........

වාහන පහසුව අවසන්වන ස්ථානයේ සිට ආශ්‍රමයේ ප්‍රධාන දොර‍ටුව වෙත ලගාවන්නට දිනක් හෝ දින එකහමාරක පා ගමනක යෙදෙන්නට වෙනු ඇත. විශාල කදු වලලු දෙකක්  පසුකරන්නට සිදුවනු ඇත. නගරයේ සිට මදදුරක් ගෙවෙන විට ක්‍රමයෙන්  මුත් වේගයෙන් මිනිසුන් හමුවීම අවම වන්නට පටන් ගනී. බොහෝ විට මුල් කදු පංතිය පසුකරන්නට වෙන්නේ හුදකලාවම විය හැක. ඉන් පසු තැනින් තැන කුඩා ජනාවාස හමුවනු ඇත. එක් කරුනක් මට ඔබට සහතිකව කිව හැක. අර කදු පංතිය පසුකල පසු හමුවන ගම්වාසීන් කිසිදිනක ඔබේ කිසිදු දෙයක් අත්පත් කර ගන්නට උත්සාහා නොකරන බවයි. ලෝකයේ දියුනුතම නගරයක සැප සම්පත් බහුල අයෙකුටවත් අත්පත්කර ගත නොහැකි තරමේ සරල මුත් පිරුන සතුටකින් ඔවුන් ඔබට සහය වනු ඇත. ඇත්තෙන්ම ඔවුන් ඔබ සිතන ආකාරයේ දුප්පත්කම හා අලස බවින් වැසුනු අවාසනාවන්ත මිනිසුන් නොවේ. අපට හුරුපුරුදු ආකෘති වලින් වටහ ගත නොහැකි උවද ඔවුනුත් දෛනිකව වඩාසාර්තක බෝග ක්‍රම වගාහානිය පාලනය කරන ක්‍රම ආදී බොහෝ කාරනා ගැන පර්යේක්ෂන පවත්වයි.  අඩි සිය ගනන්  දිගැති දුරේක්ශ නොමැති මුත් හිරු සදු ජීවිතවලට බලපානා ආකාරය ගැන දියුනු සමජයට අත්පත් කරගන්නට තව සියවස් ගනනක් ගතවෙනු ඇතැයි සිතිය හැකි තරමේ දැනුමක් ඔවුන් සතුය. මට එකවරම මතයකට නැගෙන්නේ වරක් අප විශ්වවිද්‍යාලයට ආරාධිත දේශනයක් සදහා පැමිනි ලොව ප්‍රකටපෙලේ සමජවිද්‍යා වියතෙකු තම දේශනය අවසන්කිරීම සදහා යොදා ගත් වදන් පෙලකි.මේ පෘතුවියේ සමහර තැන්වල හුදකලාවූ සමාජයන් පවතිනවා මම මෙතෙක් පැහැදිලිකල කිසිම සමාජ විද්‍යාත්මක නියමයකින් වටහා ගත නොහැකි වන. ඔවුන් සතු දැනුම වෙනස් මුත් පුදුමාකාර බව දකින විට මම විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරයෙක් හා මගේ විෂයන් ඇතුලත  පැවති දැනුම වෙනස් කරමින්  කල මෙහෙවර ගැන මාතුල පවතින පුංචි ආඩම්බරය ගැන ලැජ්ජාවක් ඇති නොවනවාම නොවේ.