උදා නොවන්නේ නම් මොනතරම් හොදදැයි සිතූ දහවල උදාවිය. ඔහු සමු ගැනීම සදහා මගේ කුටිය වෙතම පැමිනියාය."සමහර විටක අපි යලිත් හමුවේවි,එහෙම නෙවේද?" සුපුරුදු මද සිනාව සමග මගෙන් විමසුවාය. " ඔබ සංසාර ගමනේ මට හමුවූ හොදම අධ්‍යාත්මික මිතුරා, මට හිතෙනවා සංසාර සටහන අවසන් කරන්නට මොහොතකට හෝ පෙර අප නැවත හමුවේවි." උනුසුම් සමු ගැනීමක් පල කරමින් මම පැවසුවෙමි.ඔහුත් සමග නගරය දක්වා යන්නට මගේ සූදානම මම පලකලවිට, සන්සුන් ස්වරයෙන් මෙම තාවකාලික සමුගැනීමේ අවසාන වචන කිහිපය මිමුනුවේය. "කරුනාකර ඔබෙන් ඈතට යන බැදීමට නිදහසේ යන්නට දෙන්න. ආශ්‍රම කදුපාමුල විසිර ඇති කුබුරු යාය මැදින් කුඩා තිතක් ලෙස මැකීයන මිතුරු බැදීම දෙස බලාසිට ඒ අපූරු දහම් පනිවිඩය වටහා ගන්න, හොදයි ඔබට ආයුබෝවන්"
